“Të kisha vdekur unë, të mos shihja gjë” I biri me leuçemi, nëna përgjërohet për ndihmë

Arditi, i biri, ndodhet i shtruar në spital. Krahët i janë nxirë nga aget e ilaçet e shumta. Ai është prekur nga një lloj i rëndë i leuçemisë që po i merr jetën.

E sytë e kësaj gruaje në moshë, të lodhur e mbushur në lotë… janë sytë e nënës së Arditit.

Këto sy kanë parë atë që do të donin të mos e shihnin kurrë. E janë lotët, zëri dhe fjalët ato që pasojnë, dhimbshëm, gjendjen e rëndë shpirtërore në të cilën ndodhet kjo nënë.

“Arditi im është diagnostikuar me leuçemi akute trombocitare… të kisha vdekur unë, të mos shihja gjë me sy (qan). Unë jam e mbaruar (qan me dënesë). Jetoj kot në këtë dynja”